Historia kościoła i parafii:
Kamień węgielny pod kościół poświęcił 24 V 1904 r. abp. Wincenty Teofil Chościak Popiel. Plac pod budowę kościoła leżący pomiędzy ul. Zarzewską (obecnie Przybyszewskiego) i ul. Skierniewicką, cegły oraz potrzebną ilość wapna ofiarował właściciel młyna parowego i cegielni Józef Mesner. Plany oraz kosztorys zostały sporządzone przez inż. Pawła Rübenshama.
Świątynia jednonawowa wybudowana została w stylu neoromańskim. Powierzchnia kościoła wynosi 640 m2, zbudowany został z cegły prasówki. Zakończenie nawy stanowi pięcioboczne prezbiterium, do którego przylegają dwie zakrystie z usytuowanymi nad nimi chórami. Wejście główne z przedsionkiem znajduje się od strony zachodniej, dwa wejścia boczne z mniejszymi przedsionkami od strony południowej i północnej. Wieża o wys. 26 m zwieńczona jest dachem, pokrytym miedzianą blachą. Budowę kościoła zakończono w grudniu 1905 r., poświęcenia dokonał 10 grudnia 1905 r. ks. Karol Szmidl, proboszcz parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi.
Rodzina łódzkich przemysłowców, Edward i Matylda Herbstowie, ofiarowała na budowę kościoła sumę 20 tys. rubli. Herbstowie pokryli też koszty budowy wieży, 3 dzwonów, zegara wieżowego, schodów na chór oraz posadzki mozaikowej w kościele. Ksiądz prałat Wacław Wyrzykowski, pierwszy proboszcz parafii św. Anny z pomocą wiernych wyposażył kościół w ołtarze – główny i dwa boczne z drewna dębowego. W ołtarzu głównym umieszczona została naturalnej wielkości figura Pana Jezusa z otwartym sercem, rzeźbiona w drewnie i malowana – wykonana przez Wincentego Bogaczyka. Figurę zasłania obraz przedstawiający św. Annę, namalowany przez Kazimierza Alchimowicza. U szczytu ołtarza znajduje się obraz Boga Ojca tegoż autora i rzeźba Ducha Świętego w postaci gołębicy. Po obu stronach na wysokości obrazu Boga Ojca, stoją figury aniołów, wykonane w drewnie i malowane. Poniżej – na wysokości głównego obrazu znajdują się z obu stron, figury naturalnej wielkości przedstawiające biskupów – św. Wojciecha i św. Stanisława, rzeźbione w drewnie i malowane, autorzy nieznani.
Na mocy dekretu wydanego przez Abp. Winentego Teofila Chościaka Popiela dnia 29 grudnia 1909 r. Parafia została erygowana z części Parafii Św. Krzyża. Pierwszym proboszczem został ks. prałat Wacław Wyrzykowski, do pomocy otrzymał dwóch wikariuszy. Parafia liczyła 37 tys. wiernych. W 1910 r. Ksiądz proboszcz zbudował pierwszy w Łodzi Katolicki dom parafialny, stał się on centrum życia kulturalnego parafii. W roku 1913 została wybudowana Plebania murowana, piętrowa z facjatami, podpiwniczona, kanalizacja, centralne ogrzewanie. W 1930 r. bp Wincenty Tymieniecki z parafii Św. Anny wydzielił cześć terenu i utworzył parafię Świętych Apostołów Piotra i Pawła, przez co liczba wiernych parafii macierzystej zmniejszyła się do 23 tys.
W 1935 r. miał miejsce podwójny jubileusz: 30-lecie istnienia kościoła i 25-lecie parafii. Z tej okazji odnowiono świątynię. Kościół został gruntownie odrestaurowany, otrzymał 8 witraży. Odnowiono wszystkie ołtarze i figury, założono drzwi wewnętrzne, zakupiono nową chrzcielnicę kamienną z miedzianym przykryciem. Lata okupacji to czas martyrologii Kościoła Łódzkiego. Także i dla duszpasterzy Św. Anny. 8 marca 1941 r. ks. prał. Ferdynand Jacobi oraz wikariusze: ks. Wacław Biliński, ks. Jan Bienias i ks. Teofil Mielczarski zostali aresztowani przez gestapo. Kościół zamknięto i zamieniono na magazyn. W budynku plebanii zamieszkało gestapo. Ksiądz Jacobi i ks. Biliński zostali zamęczeni w Oświęcimiu, a dwaj pozostali księża, po uwięzieniu w Dachau, powrócili do diecezji. 20 lutego 1945 r. kościół otworzono, proboszczem został ks. inf. Józef Dzioba, były rektor seminarium. Po jego śmierci w 1950 r. administrację parafii objął ks. prał. dr Czesław Ochnicki, a 4 lata później ks. prał. Rudolf Weiser. Po jego śmierci, w 1962 r., proboszczem został ks. prał. Antoni Kaczewiak, wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym. Aby zaradzić ciasnocie w kościele, budynek parafialny, który władze chciały zamienić na kino, został zaadaptowany na kaplicę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W latach 1967–1968 zainstalowano centralne ogrzewanie, wymieniono posadzkę. W 1969 r. ufundowano katafalk wysuwany spod posadzki kościoła o napędzie elektrycznym. W 1982 r. – ustawiono stylowe tabernakulum. W latach 1983–1984 przeprowadzono renowację ołtarzy, ambony, chóru, organów i gotyckich konfesjonałów, zainstalowano 4 żyrandole z mosiądzu. Następnie zamieniono drewniany strop kościoła, który groził zawaleniem, na żelbetowy; wymieniono instalację oświetleniową, posadzkę oraz zainstalowano katafalk mechaniczny i zastąpiono grzejniki elektryczne ogrzewaniem podłogowym.
W czasie administrowania parafią przez ks. kan. Tadeusza Grzegołowskiego ufundowano obecne tabernakulum i nowe żyrandole, a także odrestaurowano ołtarze, ambonę i organy. W 1990 r. proboszczem parafii został ks. prał. Eugeniusz Szewc, który kontynuował prace remontowe. W 1991 r. wewnętrzne ściany kościoła i obu zakrystii obudowano świerkową boazerią i ławkami przy tych ścianach, a w 1998 r. wymieniono wszystkie podesty przy ołtarzach. W 1998 r. wymieniono deskowanie dachu i pokryto blachą miedzianą. W 1999 r. dokonano renowacji fundamentów i wykonano opaskę cementową wokół kościoła, a od strony południowej przy wejściu do kruchty wykonano podjazd dla niepełnosprawnych. W 2000 r. ocieplono strop kościoła, a w 2002 r. wymieniono większość okien i rozet w kościele, kościół odmalowano oraz poddano renowacji elementy drewniane wnętrza. W latach 2003-2005 zamontowano witraże w oknach i rozetach.
Obecny proboszcz, ks. kan. Piotr Turek, administrujący parafią od sierpnia 2009 r., podjął i kontynuuje dalsze prace restauratorskie. W ciągu ostatnich lat została wyremontowana i pomalowana kaplica i stara plebania, kościół otrzymał nowe stereofoniczne nagłośnienie, oświetlenie wymieniono na energooszczędne. Zostały też wymienione okna i drzwi w budynku plebanii. W kwietniu 2009 r. w przebudowanym na terenie kościelnym obiekcie funkcjonuje Fundacja Integracja JPII, od stycznia 2010 r. NZOZ Integracyjny Ośrodek Leczenia i Rehabilitacji im. Jana Pawła II. W dniu 9 kwietnia 2012 r. parafia św. Anny otrzymała Relikwie w postaci włosów bł. Ojca Świętego Jana Pawła II przywiezione przez ks. prałata Krzysztowa Nykiela, członka Rady Rewizyjnej Polskiego Instytutu Kościelnego w Rzymie i Konsultatora papieskiej Rady ds. Duszpasterstawa Służby Zdrowia. Od 1 września 2012 r. przy parafii, działa przedszkole św. Anny mieszczące się w wyremontowanym budynku przylegającym do Kaplicy p/w. MB Nieustającej Pomocy. Od października 2013 roku na terenie parafii działa świetlica środowiskowa usytuowana w zaadaptowanej części budynku parafialnego.